Gebrek aan visie in Knokke-Heist?
Spelen en woonwijken, voor mij zijn ze onlosmakelijk met
elkaar verbonden. Ik herinner me mijn jeugd al spelende in de straat, gaan
vissen in de grachten en in de winter de bevroren plassen gaan trotseren.
Voetbalgoals opzetten met enkele jassen of Eddy Merckx naäpen op onze
driewieler. Het kon allemaal, zonder dralen, zonder malen. Het autoverkeer had
toen nog niet die drastische vormen aangenomen waardoor we met schrik voor ons
leven ons doelpunt moesten scoren. We owned the streets !
Tijden veranderen echter, en zo ook onze mobiliteit. De
wagen staat aan de voordeur of achterdeur en is jammer genoeg het verlengde van
onze persoonlijkheid geworden. We zijn als het ware vergroeid met dat stuk blik
en rubber. Brood halen om de hoek, vlug even de auto in. Een verplaatsing staat
tegenwoordig synoniem voor autogebruik, we denken niet verder dan onze neus
lang is. Dit legt echter een zware druk op onze gezellige woonwijken van
weleer. Spelen wordt een ware beproeving, de sprint winnen op z’n Van Himpe’s
een processie van Echternach. Touwtje springen hoort er al helemaal niet meer
bij, o wee die krassen in de carrosserie.
We bunkeren onze tuin in, plaatsen omheiningen of hoge hagen
en sluiten het achterpoortje waardoor we de “Lebensraum” van onze kinderen
beperken. Die boze buitenwereld vol autogeweld is veel te gevaarlijk voor onze
kleine ravottende pagadders. Het staat echter als een paal boven water dat
spelen buiten de grenzen van ons klein reservaat net de sociale ontwikkeling
van onze kinderen bevordert. Ze leren omgaan met anderen, begrip opbrengen voor
verschillende standpunten. Er wordt eens ruzie gemaakt, er wordt veel leute en
plezier gemaakt en er pinkt al eens een traantje als we de sprint verliezen op
5 meter van de meet of het doelkader raken in de laatste minuut. Het zijn net
die impulsen van buitenaf, het contact met de maatschappij, die de cognitieve
ontwikkeling en de emotionele intelligentie van de jongsten in positieve zin
beïnvloeden. Net door vallen en opstaan, letterlijk en figuurlijk dan, leren we
omgaan met tegenslagen en voorspoed in ons leven.
Het is de taak van onze ruimtelijke ordenende overheid om
die “Lebensraum” in onze gezellige bakstenen woonwijken te blijven vrijwaren
voor onze kinderen. Niet alles hoeft persé volgebetonneerd worden. Onze
verkavelingsdrang en de tol van het vastgoed leidt al te vaak tot
onpersoonlijke woonwijken zonder veel beweging behalve dan het ijzeren ros dat
om de haverklap van stal wordt gehaald. Toch niets leuker dan ravottende en
bleitende kinderen in de wijk? We schieten schromelijk tekort !
Ik zie in onze mooie badstad tal van nieuwe woonwijken
opduiken, architecturale pareltjes, verwoede pogingen tot betaalbaar wonen.
Onze gemeente mist echter visie op vlak van speelpleinbeleid. En ik heb het dan
niet over de gekende Vakantie+ of Jeugdvakanties, maar over de ravot, sjot and
play in de straat. Elke nieuwe verkaveling wordt volgebouwd met ofwel wegenis
ofwel vastgoed en bakstenen, geen sprankeltje gras of groen wordt gevrijwaard
voor een voetbalgoal, een schommel of een glijbaan. De financiële roep van het
vastgoed eist z’n tol en beperkt de speelruimte voor onze kinderen.
Dit is een dringende oproep naar de gemeente om een visie te
ontwikkelen op vlak van speelpleinbeleid. Onze ruimtelijke ordening en
stedenbouwkundige voorschriften bij de ontwikkeling van nieuwe woonwijken of
reconversie van bestaande clusters is daarin de eerste stap! Vrijwaar die
speelruimte, voorzie een pleintje met enkele speeltuigen en breng zo terug
leven en spelende kinderen in onze verkavelde ruimte. Het is slechts een
simpele clausule die kan ingeschreven worden in de bouwvoorschriften bestemd
voor de projectontwikkelaar. De sociale en cognitieve ontwikkeling van onze
toekomst zal er wel bij varen.
Eventueel een voorzet in de goeie richting? Misschien even
op studiereis bij de buren? Stad Brugge heeft een “Speelruimtebeleidsplan 2014
– 2020” opgesteld, een visie waarin het speelpleinbeleid voor de komende 6 jaar
wordt uitgestippeld en bepaald. Deze visie dient als rode draad bij elke nieuwe
(of bestaande) ruimtelijke ontwikkeling. De inspiratiebundel en visienota is
simpel te downloaden op http://jeugddienstbrugge.be/kids/downloads.
We hoeven het warm water niet uit te vinden… Het “speelweefsel” wordt als het
ware in kaart gebracht en knelpunten worden gedetecteerd. Eventuele “missing
links” in het speelweefsel worden opgelijst waaraan actiepunten verbonden
worden. Zo ontstaat er een heuse “speelkaart” waarop het speelweefsel over het
ganse grondgebied in kaart wordt gebracht. Elke nieuwgeboren krijgt zo’n
speelkaart thuis bezorgd. In Brugge beperkt het spelen zich dus niet tot de
eigen woonwijk, er ontstaan ware volksverhuizingen op zaterdagmorgen (uiteraard per fiets) op
vraag van de kinderen die de speelkaart en andere speelpleinen wensen te ontdekken.
 |
| Speelkaart Brugge |
Geliefde gemeente, het is nog niet te laat. Er zijn zeker in
bestaande en geplande verkavelingen nog enkele stukjes gras te vinden die
kunnen gevrijwaard worden van beton en waar een simpele schommel of glijbaan
kan voorzien worden. De eerste stap in de goede richting is de speelruimte
inplannen en uitwerken. Geef de woonwijk terug aan onze kinderen en breng terug
leven in het stedelijk speelweefsel… Mijn dochter zal u dankbaar zijn.
 |
| Barcelona |
 |
| Berlijn |
 |
| Gummersbach |
 |
| Kopenhagen |
 |
| Mechelen |
 |
| Gent, Prettige Wildernis |
 |
| Freiburg, Vaubanwijk |
